ერთ ზაფხლს, როდესაც ჩვეულებისამებრ ქუთაისის ცხელ ლოგინზე გაშხლართული, ხატვისაგან დაღლილ თვალებს ჩამავალი მზით განათებულ ცას ვაშტერებდი, რაღაც დაიწყო. ყურადღება არ მიმიქცევია, თუ როგორ შემოიჭრა ჩემში უცხო, აქამდე უცობი მელოდია, უცნობი სულითა და ხავერდოვნებით.
მუსიკა ნელ-ნელა ლოცვად გარდაიქმნა, რომელსაც ანდრეა ბოჩელი ზღვიდან მოქროლილი ტალღების ხმით ჩურჩულებდა…
[audio:http://zurriuss.ge/wp-content/uploads/2009/08/Andrea_Bocelli_-_Rapsodia.mp3|titles=Andrea_Bocelli_-_Rapsodia]
ძვირფასო საზოგადოებავ და ჯეომოსახლეობავ!
გაცნობებთ, რომ:
ვარ საშუალოზე მაღალი, მარჯვენა მხრიდან სიმპათიური, ძაალიან არტისტული და სცენისათვის შესაფერისი დამწყები მომღერალი.
თბილისის ერთ-ერთ უბანში ოროთახიანი ბინის მისაღებად სიამოვნებით მივიღებდი მონაწილეობას პროექტ “ნიჭიერში”, რათა გამოვავლინო ჩემი შესაძლებლობები საოპერო ვოკალის დარგში.
ჩემი ნიჭის წყალობით ნიკა მემანიშვილის გულის მოგებას ვაპირებ, მომხიბვლელობით – მაია ასათიანისას, ხოლო პრიზის გულისთვის ნებისმიერ რამეზე წასვლით – გეგა ფალავანდიშვილსაც გადმოვიბირებ.
ასე რომ, თქვენ მხარი დამიჭირეთ და დანარჩენი მე ვიცი და ჩემმა ხახა-ხორხმა 
დიიდი მადლობეეელი 
არ მიყვარს საკუთარ თავზე ლაპარაკი, მიყვარს საკუთარი თავის ჩვენება.
ჰო, ვარ არაორდინარული და ჩემი საქციელით ბევრს ვაბნევ, მაგრამ ეგ არაფერი. გული მაქვს კეთილი (მგონი)
მოკლედ, ვინც არ მიცნობთ, ქუჩაში რომ შემოგხვდეთ და ვერ მიცნოთ, იცოდეთ, რომ:
აშ ასე, ნელ-ნელა ვუთამამდები კამერას, მაგრამ ჯერ მაინც ვერ ჩამოვყალიბდი. ძნელი ყოფილა… მეორე მხრივ, არ მინდა, მარაზმობაში წავიდე და დებილური ვიდეოპოსტები დავდო. ამიტომაც აწი ბევრს ვიფიქრებ ხოლმე
რაც შეეხება დღევანდელს, ეს სიმღერაა. White Christmas. ძაანაც ნუ განმსჯით. ძნელი ხელობაა კლასიკა. მით უმეტეს, ოპერა. უბრალოდ, ხმაზე ვიყავი და ბარემ გავუშვებ-მეთქი :D დიდი მადლობა