ერთ ზაფხლს, როდესაც ჩვეულებისამებრ ქუთაისის ცხელ ლოგინზე გაშხლართული, ხატვისაგან დაღლილ თვალებს ჩამავალი მზით განათებულ ცას ვაშტერებდი, რაღაც დაიწყო. ყურადღება არ მიმიქცევია, თუ როგორ შემოიჭრა ჩემში უცხო, აქამდე უცობი მელოდია, უცნობი სულითა და ხავერდოვნებით.
მუსიკა ნელ-ნელა ლოცვად გარდაიქმნა, რომელსაც ანდრეა ბოჩელი ზღვიდან მოქროლილი ტალღების ხმით ჩურჩულებდა…
[audio:http://zurriuss.ge/wp-content/uploads/2009/08/Andrea_Bocelli_-_Rapsodia.mp3|titles=Andrea_Bocelli_-_Rapsodia]